Loskomen van oude patronen: het lichaam als ingang tot verandering

Loskomen van oude patronen is geen simpele taak. Het is geen kwestie van een knop indrukken, een affirmatie een paar keer herhalen of een nieuwe gewoonte aanleren met een app. Het is vaak rauw, traag en confronterend werk dat begint bij het durven kijken naar jezelf. Echt kijken. Zonder excuses, zonder afleiding, zonder jezelf te sussen met ‘zo ben ik nu eenmaal’.

Patronen ontstaan niet zonder reden. Ze hebben hun oorsprong in ervaringen, vaak in situaties waarin we ons niet veilig voelden, geen controle hadden of ons moesten aanpassen om ergens bij te horen of te overleven. Misschien leerde je al vroeg om jezelf weg te cijferen, je gevoelens in te slikken of steeds sterk te zijn, omdat kwetsbaarheid geen optie was. Misschien trok je je terug, bouwde je een muur rond je hart, leerde je om vooral in je hoofd te leven omdat het daar veiliger voelde dan in je lijf.

Deze patronen zijn overlevingsmechanismen. Ze zijn ooit ontstaan om jou te beschermen. En dat hebben ze waarschijnlijk ook lang gedaan. Maar wat toen hielp, kan vandaag in de weg staan. Misschien merk je dat je telkens opnieuw in dezelfde situaties terechtkomt. Dat je moeite hebt met grenzen stellen, snel overspoeld raakt, je afsluit van je gevoel of altijd maar blijft pleasen, ook al weet je dat het je uitput. En ergens voel je: dit klopt niet meer. Dit ben ik niet meer.

Wat vaak vergeten wordt, is dat deze patronen niet alleen in je hoofd zitten, maar ook in je lichaam. We slaan onze ervaringen op in ons lijf: in spierspanning, ademhaling, houding, zenuwstelsel. Je lichaam onthoudt wat je hoofd misschien allang vergeten is. Daarom begint echte verandering niet bij nadenken, maar bij voelen. Niet bij het analyseren van je gedrag, maar bij het vertragen en ruimte maken voor wat er in je lijf leeft.

Dat betekent: durven voelen wat je jarenlang hebt weggeduwd. Je lichaam weer leren vertrouwen als kompas. Leren herkennen wanneer je getriggerd bent, en wat jouw automatische reactie is. Durven aanwezig blijven bij ongemak, zonder meteen te fixen of weg te lopen. Het vraagt moed om je eigen spiegel te zijn. Om eerlijk te kijken naar hoe je reageert, wat je vermijdt, waar je jezelf saboteert.

Maar precies daar ligt de ingang naar verandering. Niet vanuit controle of wilskracht, maar vanuit zachtheid. Geen discipline in de klassieke zin, maar een bereidheid om telkens opnieuw af te stemmen op jezelf. Om te vertragen, te voelen en keuzes te maken die werkelijk kloppen voor jou — niet omdat ze ‘horen’, maar omdat ze jou dienen.

In mijn werk als trauma- en bewegingscoach vertrek ik vanuit dat lichaam. Samen onderzoeken we welke patronen jouw systeem nog in stand houdt. We werken met beweging, adem, aanwezigheid en bewustwording om die lagen langzaam te ontrafelen. Niet om iemand anders te worden, maar om dichter bij jezelf te komen. Om thuis te komen in je lijf, in je kracht, in jouw waarheid.

Verandering is mogelijk. Niet door jezelf te forceren, maar door jezelf toe te laten.

Meer info of vragen? Stuur me een berichtje.